Groot Nordiese Oorlog | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Die Slag van Poltawa deur Pierre-Denis Martin – 1726 | |||||||
| |||||||
Strydende partye | |||||||
Swede
Pole-Litaue (1704–1709) |
Rusland
Denemarke-Noorweë (1700, 1709–1720) Pruise (1715–1720) | ||||||
Aanvoerders | |||||||
Karel XII (†) Ulrika Eleonora |
Pieter I Alexander Mensjikof | ||||||
Sterkte | |||||||
90 000 soldate – 1700:
175 000 bondgenote 1704–14:
|
310 000 soldate – 1700:
70 000 bondgenote 1715–20: | ||||||
Ongevalle en verliese | |||||||
Omstreeks 200 000 Swede:
|
Onbekend. Ten minste 75 000 Russe 14 000–20 000 Pole en Sakse, 8 000 Dene is vermoor in die groter gevegte. 60 000 Dene in totaal tussen 1709 en 1719.[5] |
Die Groot Nordiese Oorlog was 'n oorlog wat tussen 1700 en 1721 in Noord-, Sentraal- en Oos-Europa gevoer is om beheer oor die Oosseegebied te kry.
In Maart 1700 het 'n politieke en militêre alliansie, wat uit die Tsaredom van Rusland en die dubbelmonargieë Sakse-Pole en Denemarke-Noorweë bestaan het, die Sweedse Ryk aangeval wat destyds deur Karel XII van Swede, in die oë van sy tydgenote 'n jong en onervare heerser, geregeer is. Ondanks sy relatief slegte uitgangsposisie het die Sweedse koning aanvanklik militêre oorwinnings behaal sodat Denemarke-Noorweë (1700) en Sakse-Pole (1706) die alliansie verlaat het.
Toe Karel XII in 1708 'n poging onderneem het om ook Rusland met 'n laaste veldtog te oorwin, het die Swede in die Slag naby Poltawa in Julie 1709 'n verpletterende nederlaag gely wat die oorlog 'n finale wending gegee het.
Aangemoedig deur Swede se nederlaag, het sy voormalige teenstanders Denemarke en Sakse vinnig weer tot die oorlog toegetree. Die geallieerde magte het nou 'n militêre offensief begin loods wat Swede se rol tot defensiewe oorlogsvoering beperk het. Die koppige en eiewillige Sweedse monarg was nogtans nie bereid om oor te gee nie, en eers toe hy in die najaar van 1718 tydens die beleg van Frederikshald onder misterieuse omstandighede gesneuwel het, het die pad vir 'n wapenstilstand oopgelê.
Die bepalings van die vredesooreenkomste wat in die Vrede van Nystad, die Vrede van Frederiksborg en die Vrede van Stockholm vasgelê is, het 'n einde aan Swede se status as Europese groot moondheid gemaak en tegelykertyd die weg gebaan vir Rusland se ontwikkeling tot 'n nuwe groot moondheid.